Second part on the road & saying goodbye...

Lieve Allemaal,

Sorrie voor dit lange verslag, maar anders ga ik echt behoorlijk achterlopen!

In het vorige verslag had ik jullie alleen maar jaloers gemaakt met het mooie weer, het liggen op het strand en het genieten van de prachtige omgeving. Natuurlijk moest dat een keer omslaan. Helaas kwam dat al snel. De eerste dag in Byron Bay hadden we een hele mooie dag gehad, en hadden we 's middags nog lekker op het strand kunnen liggen. De volgende dag werden we wakker met regen... soms regende het hard, soms was het even droog en soms miezerde het... kortom; geen weer om op het strand te liggen dus.
Na het ontbijt hadden we dan ook maar bedacht om eerst een filmpje te kijken, misschien zou het nog opklaren. We zaten er helemaal klaar voor, en toen deed de DVD speler het weer niet. We probeerden technisch te zijn, maar kregen hem echt niet aan de praat! Balen, want veel was er niet te doen. Dan maar even een boekje lezen. Dat waren we na een uurtje krap in het busje zitten ook wel zat. Het leek een beetje op te klaren, dus besloten we naar de vuurtoren van Byron Bay te rijden, om daar even rond te lopen, en op het meest oostelijke punt van het vasteland van Australië te staan. We hebben wel 5 minuten buiten van het uitzicht bij de vuurtoren kunnen genieten, en toen begon het alweer te regenen. Tijd om boodschappen te doen, wat lekkers te kopen voor de lunch, en terug te gaan naar de camping. Daar hebben we een tijdje in de keuken van de camping gezeten, waar gelukkig ook een leuke film te zien was. Zo konden we toch nog even een filmpje kijken. Daarna klaarde het zelfs weer een beetje op, dus konden we nog even lekker buiten zitten en zelfs met bikini aan nog even van de zon genieten. Het was erg jammer van het weer, maar uiteindelijk hebben we ons nog best vermaakt. 's Avonds een makkelijke maaltijd, en lekker rustig aan gedaan.

De volgende dag, zondag 1 april, stond Surfers Paradise op de planning! Toen we wakker werden, ontstond er een beetje verwarring. Op mijn telefoon was het 8 am, en op het horloge van me zus was het 9 am. De klok was een uur vooruit gegaan hier vanwege de zomertijd. Het was geen 1 april grapje... dus toen hadden we haast! We moesten om 10 uur van de camping af zijn, en het beleid op deze camping was best streng. Even snel gedoucht, alles ingepakt, en on the road. Toen gelijk de eerste mogelijkheid gepakt om de auto bij een picknicktafel te zetten, en maar even rustig ontbeten.
Voordat we naar Surfers Paradise gingen, wilde ik graag eerst nog even naar het plaatsje Nimbin. Het is maar een klein plaatsje, of eerder gezegd maar één straatje, maar in de Lonely Planet en uit verhalen maakte ik op dat je er geweest moest zijn. Het tripje was zeker de moeite waard. De eerste vraag die me gesteld werd toen we door het straatje liep was; 'Would you like some Marihuana?', wat later gevolgd werd door 'Mushrooms maybe?', waardoor we wisten dat we in het goede plaatsje waren. Nimbin is een oud hippie plaatsje, waar iedereen de hele dag van alles rookt, en zich vooral geen zorgen maakt om kleding of andere dingen. En het liefst vooral ook verder niks doet. Ze hebben er een klein museum, waar we even een kijkje genomen hebben. Heel apart, met spreuken als; 'Drug laws are a global scam' en 'How absurd is a law that seeks to classify a plant as a crime, as if there were something wrong with nature'. Aan het begin van het museum stond een bordje dat je in het museum geen drugs mocht dealen, omdat er regelmatig politie langs kwam. Het dealen van drugs gebeurde echter gewoon toen wij door het museum liepen. Volgens mij kwamen er agenten aan, want er ontstond grote chaos toen een auto naderde en alles werd snel opgeborgen. Apart volk, maar toch grappig om er even geweest te zijn. De plaatselijke bar hebben we uit veiligheidsoverwegingen maar overgeslagen :)
Na het aparte uurtje in Nimbin zijn we snel de weg weer op gegaan, richting Surfers Paradise. Hier kwamen we in een nieuwe staat, Queensland. De klok mocht hier weer een uurtje terug, omdat Queensland niet mee doet met de zomertijd/wintertijd. Het was dus weer de gewone tijd voor ons. Het vinden van een camping daar was nog best lastig. We hadden er geen kunnen vinden in het boek wat we bij ons hadden, dus zijn we naar het informatiecentrum gereden. We kregen een camping aangeraden bij Main Beach, en scheen redelijk betaalbaar te zijn. Redelijk makkelijk gevonden, en toen vielen we achterover van de prijs; zeker 20 euro (25 dollar) meer dan wat we normaal betaalden! Maar oke, we hadden wel een super locatie, dus besloten toch maar een nacht te boeken. Alles neergezet, en gelijk naar het strand gelopen. Hier hebben we heerlijk van de zon kunnen genieten, hadden we wel weer even verdiend natuurlijk! Heerlijk relaxte middag gehad, en 's avonds konden we op de camping een film kijken, hoefden we geen moeite te doen voor de DVD speler.

Maandag 2 april gingen we ook nog in Surfers Paradise doorbrengen. We hadden wel besloten om niet meer op de camping te blijven voor de volgende nacht, omdat we ook wel wat dichter bij onze eindbestemming wilde komen. We zijn 's ochtends even lekker naar het strand geweest (toen was het nog een beetje uit te houden). Daarna zijn we even naar het centrum van Surfers Paradise gelopen om daar de winkeltjes even te kijken. Het zag er gezellig uit, maar we hebben er niet zoveel tijd besteed omdat we toch nog wel even naar het strand wilden. We hebben tot 4 uur op het strand gelegen, en wilden toen naar de volgende camping rijden. Die bleek op een eiland te liggen, en we hadden niet veel zin om 135 dollar te betalen om op de ferry te gaan met de auto. Dan toch maar even een andere bestemming. Er lagen niet veel kleine plaatsjes meer tussen Surfers Paradise en Brisbane, dus kozen we voor een plaatsje bij Tamborine National Park. Alles ingetoetst in de navigatie, en we konden gaan. Alleen, kwamen we niet op de camping aan. De navigatie raakte helemaal van slag, en kon de camping niet vinden. Na een half uur rondgereden te hebben (het was al donker) hebben we maar ergens de weg naar de dichtstbijzijnde camping gevraagd. We waren er uiteindelijk na een kwartiertje, en het bleek een showground te zijn in een ander plaatsje. Goedkope plek om te overnachten deze keer, compenseerde weer een beetje. Snel maar even wat eten gemaakt in het donker (er is vrij weinig licht op alle campings) en toen schroevendraaiers bij de buren geleend om de DVD speler te maken... nouja, uit elkaar te halen. Na een half uurtje was het gelukt, dus konden we gezellig een filmpje kijken.

De volgende ochtend zagen we pas om wat voor mooi terrein we stonden! We hadden deze dag nog niks gepland, dus zijn naar het informatiecentrum gereden om te vragen wat we konden doen. Op ongeveer een uurtje rijden was het Lamington National Park, waar een aantal mooie korte en lange wandelingen te doen waren. De weg er heen was maar 30 kilometer, maar duurde uiteindelijk wel meer dan een uur. Het was door de bergen, vaak maar één rijbaan, ging best een stuk omhoog de bergen in, en de hele rit bestond eigenlijk uit bochten. Ik heb mijn stuurkunsten daar even goed kunnen testen. Maar, het uitzicht tijdens de rit was prachtig en we zijn uiteindelijk ook op een hele mooie plek uitgekomen. We hadden geen tijd om de wandeling van 21 kilometer te doen, dus hebben we gekozen voor de Tree-Top-Walk, waarbij we een stuk door het bos/regenwoud liepen, en daarna door middel van een loopbrug tussen de bomen doorliepen. Halverwege kon je met een hele steile trap (bijna verticaal) helemaal naar de top van de boom komen, waar het uitzicht echt prachtig was. Eenmaal weer op de loopbrug werden we omringd door een grote groep Aziaten, die blijkbaar het bordje 'maximaal 6 personen op elk deel van de loopbrug' niet helemaal begrepen (ook niet na mijn uitleg), waarna we maar snel door zijn gelopen voor onze eigen veiligheid. Daarna hebben we nog een stukje door de botanische tuin gelopen en toen weer terug naar de auto. Het hele stuk van de heenweg mocht ik nog een keer rijden, waarna we in het plaatsje waar we overnacht hadden (geen idee hoe het heet) even geluncht hebben.
De uiteindelijke bestemming van die dag was Beerwah, vlakbij Australia Zoo, wat voor de dag erna de bestemming was. De camping in Beerwah hadden we gelukkig snel gevonden, zodat we daar nog wel een half uurtje hadden om een boekje te lezen. Toen werd het al weer donker. Lekker wraps gemaakt, en ook die avond weer een filmpje gekeken. Daarna heb ik nog even al mijn foto's vanaf het begin van mijn reis geordend, en ze op mijn externe harde schijf gezet. Die neemt me zus mee naar huis, zodat ik al die foto's in ieder geval al veilig in Nederland heb.

De tijd die we met het busje aan het reizen waren ging alweer snel voorbij. De één na laatste dag was alweer aangebroken, woensdag 4 april. Hoewel het iedere dag wel weer een gedoe is om alles in te pakken, en het met koken soms een beetje lastig is omdat het al vroeg donker is en we ook geen tafeltje hebben, is het wel echt een leuke manier van reizen. We zien zoveel van de omgeving, en hebben eigenlijk de tijd wel aan onszelf.
Op de dag van Australia Zoo mochten we weer lekker vroeg ons bed uit. We wilden er graag om 9 uur zijn, zodra het park open ging. We hoorden van veel mensen dat je er echt wel de hele dag nodig had om alles te kunnen zien, en dat was natuurlijk ook ons plan! Het was maar 5 kilometer rijden van de camping, dus we gingen rond half 9 weg. Uiteindelijk kwamen we om half 10 aan... ze waren er even vergeten bij te zeggen dat je de andere kant op moest vanaf de camping, dus mochten we gezellig een rondje rijden van ruim 30 kilometer. Gelukkig waren we nog wel redelijk op tijd binnen, de eerste shows begonnen pas om 10 uur.
We zijn als eerst naar de show gegaan waarbij de otters gevoerd werden. Leuke, drukke beestjes, die best veeleisend blijken te zijn. Daarna zijn we een stuk door het park gelopen en hebben allemaal verschillende dieren gezien. Australia Zoo is wel heel anders dan de dierentuin in Nederland. Er is hier zoveel ruimte voor de dieren, en ze worden zoveel mogelijk in hun natuurlijke omgeving gelaten. Steve Irwin heeft samen met zijn vrouw jaren geleden de dierentuin overgenomen en zij hebben er van gemaakt wat het nu is. Het park is nu ook echt een eerbetoon aan hem geworden.
Om 12 uur gingen we naar de grote show. Hier werden verschillende slangen laten zien en er kwamen vele mooie vogels voorbij vliegen. Mooi om te zien hoe goed ze de dieren verzorgen en hoe goed ze getraind zijn. Het hoogtepunt van de show was het gedeelte met de krokodillen. We hadden hierbij geluk; Terri, Bindi en Robbert Irwin (de vrouw en twee kinderen van Steve Irwin) waren er zelf om deel te nemen aan de show, vast vanwege de vakantie rond Pasen. Het was een leuke, maar gevaarlijke show. Één van de trainers ging echt het water in met de krokodil en daagde hem uit om het land op te komen. Heel gevaarlijk, want je weet nooit hoe de krokodil gaat reageren. Na de show moest de krokodil ook weer terug naar zijn verblijf, en daarbij ging de trainer hem voor in het water, zodat hij hem zou volgen. Best eng om te zien, want de krokodil kan (als hij wil) veel sneller zwemmen als de mens! Alles was gelukkig goed gegaan!
Na de ze show zijn we naar een show over koala's gegaan. Hier kregen we wat te horen over hoe de koala's is het wild leven, wat ze eten, dat ze heel veel slapen (18-20 uur per dag) en dat de koala's in Victoria veel groter zijn als in Queensland (wat inderdaad zo is, ik heb ze in Victoria ook gezien). We mochten hier de koala's wel aaien, maar natuurlijk wilden we veel liever met een koala op de foto. Dat hebben we dan ook gedaan! Een unieke ervaring om een koala vast te houden. Je moet je handen onder zijn billen houden, en hem dan met je rechterarm als het ware knuffelen. De koala zet zijn nagels in je arm, zodat hij jou en jij hem niet echt gemakkelijk los kan laten. Maar, het was wel echt heel leuk, en de foto is heel mooi geworden!
Daarna gingen we naar de olifanten toe, die we ook mochten voeren. We stonden met z'n allen in een grote rij, kregen een stuk appel of banaan in ons handen, en mochten het aan de olifant voeren. Met zijn grote slurf haalde hij het zo van je hand af, wel een apart gevoel! Ik vond het maar vies haha, maar heb er wel een fotootje van! Er was in Australia Zoo een aantal maanden geleden een nieuw gedeelte geopend; Africa. Hier waren de zebra's, giraffen, cheeta's en neushoorns. Deze beesten hadden echt enorm veel ruimte, mooi om te zien dat ze daar zoveel aandacht aan besteed hadden! We zijn de dag geëindigd in het Wildlife Hospital, een droom van Steve Irwin, waar zieke dieren geholpen worden. We mochten hier binnen een kijkje nemen, en zagen allemaal ruimtes waar zieke koala's inzaten. Ook lag er een walibi op de behandeltafel, die net geholpen was. Ze hebben daar al heel veel zieke dieren geholpen, wat Steve Irwin altijd heel belangrijk vond.
Precies om 5 uur, toen alles ging sluiten, liepen we het park uit. Wat een geweldige dag was het! Ik had het als cadeautje gekregen van me zus, en kon me hier geen beter cadeau wensen! Heb echt genoten van het zien van alle dieren, de shows en natuurlijk vooral van de foto met de koala! Een dag die ik me altijd zal herinneren. Bedankt zusje!

Zo, die avond hebben we nog maar even de laatste film gekeken, en toen de hele Dvd speler er ook maar weer opgeschroefd. We hebben er gelukkig toch nog goed gebruik van kunnen maken. We zijn redelijk op tijd gaan slapen, want de volgende dag wilden we op tijd vertrekken om het busje weer in te leveren. Nog één avondje in ons busje slapen, niet geheel vervelend, m'n heupen deden weer behoorlijk pijn van de niet al te zachte bedden.
De volgende dag waren we inderdaad vroeg wakker. Het was goed weer dus dat was wel fijn met inpakken en schoonmaken. We waren eigenlijk zo klaar, dus konden wat eerder de camping verlaten en richting Brisbane gaan. We reden weer eerst naar het hostel om alle spullen af te zetten. Na een kleine rondrit door Brisbane (de navigatie stuurde ons alle kanten op) kwamen we ook al redelijk snel aan bij Jucy. Busje ingeleverd en toen konden we gaan. Het was nog een uurtje lopen naar het hostel, maar dan zagen we gelijk wat van de stad. We kwamen langs een War Memorial en langs het centraal station, waar altijd hele mooie klokken op geplaatst zijn. Ook zijn we even het Brisbane Museum ingelopen, maar dat was niet erg interessant. Bij het hostel hebben we eerst even geluncht, en omdat we pas om 2 uur konden intrekken zijn we eerst de stad in gegaan. We zijn richting Southbank gelopen, waar we een CityCat konden nemen. Dit is een soort ferry, die je 40 minuten heen en 40 minuten terug meeneemt over de Brisbane River. Het was heerlijk weer, en dit was de perfecte manier om gelijk een goede indruk te krijgen van Brisbane. Op de terugweg zijn we bij de botanische tuinen uitgestapt, waar we kort doorheen gelopen zijn. Het was tijd om wat boodschappen te halen en in te checken.
Toen we vroegen waar de supermarkt zat, kwamen we erachter dat de volgende dag (Goede Vrijdag) de supermarkt dicht zou zijn, en ook bijna alle andere winkels/restaurants. Handig om te weten met boodschappen doen, en we hadden het plan om de volgende dag (onze laatste avond met z'n drieën) uit eten te gaan (op kosten van papa en mama!). Goed dat we dit hoorden, want dan gingen we maar gelijk deze avond uit eten. Het hostel zag er leuk en gezellig uit, we sliepen dit keer wel op dezelfde kamer en we hadden een dakterras. We zijn die avond bij een restaurant vlakbij het hostel gaan eten. Natuurlijk koos ik voor de schnitzel, die had ik echt al zo lang niet meer gegeten! We hebben echt heerlijk gegeten, en hoefden eindelijk een keer niet af te wassen. Bedankt pap en mam! Die avond hebben we in het hostel nog een film gekeken en heerlijk geslapen op ons goede bed! Klein detail; om de 10 minuten raast er een trein voorbij, waardoor je elkaar niet eens meer kan verstaan. Niet heel erg zodra je eenmaal in slaap gevallen bent, maar zodra je er één keer wakker van wordt, kan je gelijk niet meer slapen!

De volgende dag, vrijdag 6 april, waren we dan ook vroeg wakker! Niet heel erg, want het was de laatste dag om met me zus in Australië door te brengen! We hebben in de ochtend lekker rustig aan gedaan, en zijn toen het centrum ingelopen. Hier was inderdaad bijna alles dicht. We wilden graag even de Oude Windmolen zien die ergens in Brisbane moest staan. Bleek uiteindelijk niet zo heel interessant, maar we hebben er een fotootje van genomen! Daarna zijn we doorgelopen naar de botanische tuin, waar we een paar uurtjes van het weer genoten hebben. Lekker een boekje gelezen en nog even gekletst over wat we allemaal mee hadden gemaakt de afgelopen weken. Voelde wel gek, de laatste dag samen in Australië. We zijn over de footbridge (voetgangersbrug) naar Southbank gelopen, waar nog een leuk marktje was. Ook zagen we daar iets anders heel leuks; een City Beach. Een strand aangelegd midden in de stad, zelfs met lifeguards erbij! Zouden ze in Delft ook eens moeten aanleggen, echt een stuk beter dan de Delfse Hout!
Terug in het hostel hebben me zus en ik haar backpack ingepakt (we wisselden van tas) en kon ik eindelijk al me spullen die ik hier niet meer nodig had mee naar huis sturen; alle foldertjes en boekjes van Nieuw-Zeeland, souvenirtjes voor me ouders, natuurlijk me mooie foto uit Australia Zoo en nog wat andere rotzooi die ik niet meer nodig had. Ook had ik al me foto's op me externe harde schijf gezet, zodat alle foto's die ik tot nu toe gemaakt heb veilig in Nederland zijn. Daarna wilden we bij de Subway gaan eten, maar omdat die ook dicht was zijn we bij de McDonalds geëindigd, zoals we ook begonnen waren. 's Avonds nog tv gekeken in het hostel, en toen lekker gaan slapen. De volgende dag moesten we wel om kwart voor 5 op!

Oke, het was best vroeg opstaan, maar het ging me redelijk makkelijk af toen ik eenmaal het geluid van de trein hoorde! Snel aangekleed, de laatste spullen nog even ingepakt, even een kopje thee gedronken en toen heel stil het hostel uit gegaan. Het treinstation was niet zo ver lopen gelukkig, en we hadden de goede trein ook zo gevonden! Miriam en ik gingen wel mee naar het vliegveld natuurlijk, me zus uitzwaaien! Toen we op het vliegveld waren, hebben we maar gelijk afscheid genomen. Me zus wilde het liever niet te lang uitstellen (afscheid nemen is niet haar sterkste punt). Echt heel raar om na 3 weken 24 uur per dag met elkaar doorgebracht te hebben weer afscheid te nemen. Zeker omdat we elkaar nu nog ruim drie en halve maand niet zien. We hadden zo erg uit gekeken naar deze tijd, maar hij is echt voorbij gevlogen! Gelukkig maar, want dat betekent dat we het heel goed naar ons zin gehad hebben. Ik vond het in ieder geval super dat me zus er de afgelopen drie weken was, ik denk dat we er beiden (alle drie natuurlijk) hele mooie herinneringen aan over houden!

Zo, dit sentimentele gedeelte vind ik een mooi einde voor dit verslag! Heb nu nog gelukkig een paar dagen met Miriam, ben ik niet gelijk weer alleen. Hoop dat jullie weer genoten hebben van alle dingen die ik meegemaakt heb, ik in ieder geval wel :)

Lots of love from Australia, Xxx